Κύριος >> ΛΙΑΝΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ >> Η μελέτη αναλύει τη συνεχή έγχυση ινσουλίνης, τη χρήση υπογλυκαιμικών από το στόμα σε T2D

Η μελέτη αναλύει τη συνεχή έγχυση ινσουλίνης, τη χρήση υπογλυκαιμικών από το στόμα σε T2D

Ενώ η θεραπεία με CSII χρησιμοποιείται συνήθως στη διαχείριση του διαβήτη τύπου 1, είναι λιγότερα γνωστά για τη χρήση της σε ασθενείς με T2D. Επιπλέον, υπάρχει έλλειψη πληροφοριών σχετικά με τη συνδυασμένη χρήση του CSII με από του στόματος φάρμακα μείωσης της γλυκόζης, παρόλο που η θεραπεία με ινσουλίνη μαζί με τα από του στόματος υπογλυκαιμικά χρησιμοποιούνται συχνά στο T2D για να ξεπεραστεί η αντίσταση στην ινσουλίνη και να βελτιωθεί ο γλυκαιμικός έλεγχος.

Οι ερευνητές διεξήγαγαν μια συστηματική ανασκόπηση και δικτυακή μετα-ανάλυση τυχαιοποιημένων, ελεγχόμενων δοκιμών (RCT) από οκτώ βάσεις δεδομένων, συμπεριλαμβανομένων των PubMed, Embase, Cochrane Library, Web of Science και τεσσάρων κινεζικών βάσεων δεδομένων (CNKL, VP-CSFD, WANFANG και CBM) από την έναρξή τους έως τον Ιούνιο 27, 2021, για την αξιολόγηση της κλινικής αποτελεσματικότητας της συνδυαστικής θεραπείας του CSII με έξι κατηγορίες υπογλυκαιμικών από το στόμα (θειαζολιδινεδιόνες [TZDs], μετφορμίνη, ακαρβόζη, αγωνιστές υποδοχέα πεπτιδίου τύπου γλυκαγόνης [GLP]-1 [RA], νάτριο-γλυκόζη [συνμεταφορέας Αναστολείς SGLT]-2 και αναστολείς διπεπτιδυλικής πεπτιδάσης [DPP]-4) σε ασθενείς με T2D.

Για να συμπεριληφθούν σε αυτή τη μελέτη, οι επιλέξιμες RCT χρειάζονταν να αναφέρουν ασθενείς με T2D. έπρεπε να συγκρίνουν το CSII μόνο και το CSII σε συνδυασμό με έναν από τους έξι από του στόματος υπογλυκαιμικούς παράγοντες. και έπρεπε να αναφέρει τα ακόλουθα αποτελέσματα: δείκτες γλυκόζης αίματος πριν και μετά τη θεραπεία (γλυκόζη πλάσματος νηστείας [FPG], γλυκόζη αίματος 2 ωρών μετά το γεύμα [2 ώρες PG], αιμοσφαιρίνη A1c [HbA1c]), λειτουργία νησίδων (πεπτίδιο C νηστείας, Πεπτίδιο C 2 ωρών μετά το γεύμα, λειτουργία βήτα κυττάρων [HOMA-beta]), δείκτης αντίστασης στην ινσουλίνη (HOMA-IR), τυπικός χρόνος γλυκόζης αίματος και δοσολογία ινσουλίνης. HOMA , ή αξιολόγηση ομοιοστατικού μοντέλου, είναι μια μέθοδος αξιολόγησης της λειτουργίας των β-κυττάρων και της αντίστασης στην ινσουλίνη χρησιμοποιώντας συγκεντρώσεις γλυκόζης νηστείας και ινσουλίνης ή C-πεπτιδίου.

Οι RCT εξαιρέθηκαν από την ανάλυση εάν περιλάμβαναν ασθενείς με T2D και άλλες ασθένειες (αυτό δεν διευκρινίστηκε). ο σχεδιασμός της έρευνας της μελέτης δεν ήταν σαφώς καθορισμένος. δεν ήταν διαθέσιμα δεδομένα για τα επιθυμητά αποτελέσματα. αν τα χαρτιά ήταν διπλότυπα? εάν το πλήρες κείμενο του άρθρου δεν ήταν διαθέσιμο· και εάν οι ασθενείς της μελέτης είχαν καρδιαγγειακή νόσο, υπέρταση, καρκίνο, χρόνια νεφρική νόσο και άλλες (απροσδιόριστες) T2D. Οι σουλφονυλουρίες δεν συμπεριλήφθηκαν σε αυτήν την ανάλυση, καθώς υπήρχαν πολύ λίγα RCT που χρησιμοποιούσαν αυτή την κατηγορία υπογλυκαιμικών και ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας θα αυξανόταν σημαντικά εάν συνδυαζόταν με CSII.

Οι ερευνητές βρήκαν 56 δημοσιεύσεις που αφορούσαν 4.184 ασθενείς με T2D στο CSII που πληρούσαν τα κριτήρια συμπερίληψης. Ο κίνδυνος μεροληψίας ήταν υψηλός σε 52 από τις 56 μελέτες. Όχι κάθε RCT που περιλαμβάνεται εντόπισε όλα τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Μια κατάταξη της αποτελεσματικότητας της θεραπείας συνδυασμού CSII σε FPG διαπίστωσε ότι η μετφορμίνη είχε τη μεγαλύτερη μείωση στην FPG, ακολουθούμενη από αναστολείς DPP-4, ακαρβόζη, TZDs και GLP-4 RA. Δεν υπήρχαν διαθέσιμα δεδομένα για το FPG για τους αναστολείς SGLT-2. Μια κατάταξη της αποτελεσματικότητας της θεραπείας συνδυασμού CSII σε PG 2 ωρών έδειξε ότι η μετφορμίνη συσχετίστηκε με τη μεγαλύτερη μείωση σε 2 ώρες PG ακολουθούμενη από αναστολείς DPP-4, GLP-1 RA, TZDs και ακαρβόζη. Δεν υπήρχαν διαθέσιμες πληροφορίες για PG 2 ωρών για αναστολείς SGLT-2. Μια κατάταξη της αποτελεσματικότητας του συνδυασμού CSII στην HbA1c διαπίστωσε ότι οι αναστολείς DPP-4 είχαν τη μεγαλύτερη μείωση της HbA1c, ακολουθούμενοι από GLP-1 RA, TZDs, μετφορμίνη και ακαρβόζη. Δεν υπήρχαν διαθέσιμα δεδομένα σχετικά με τις επιδράσεις των αναστολέων SGLT-2 στην HbA1c.

Όταν προσδιορίστηκαν τα αποτελέσματα της συνδυασμένης θεραπείας CSII στην αντίσταση στην ινσουλίνη και στο HOMA-IR, η μετφορμίνη έδειξε τη μεγαλύτερη μείωση στο HOMA-IR, ακολουθούμενη από αναστολείς DPP-4, TZDs, GLP-1 RA και αναστολείς SLGT-2. Δεν υπήρχαν διαθέσιμες πληροφορίες για τις επιδράσεις της ακαρβόζης στο HOMA-IR. Κατά τον προσδιορισμό της ποσότητας ινσουλίνης που απαιτείται με τη θεραπεία συνδυασμού CSII, οι RAs GLP-1 απαιτούσαν τη μικρότερη ποσότητα ινσουλίνης, ακολουθούμενες από αναστολείς SGLT-2, ακαρβόζη, μετφορμίνη, αναστολείς DPP-4 και TZD. Τέλος, οι αναστολείς DPP4 όταν χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με CSII συσχετίστηκαν συχνότερα με το μικρότερο χρονικό διάστημα για την επίτευξη των προτύπων γλυκόζης στο αίμα. Με σειρά κατάταξης, οι αναστολείς DPP4 ακολουθήθηκαν από αναστολείς SLGT-2, ακαρβόζη, μετφορμίνη και TZD για το χρόνο μέχρι την επίτευξη των προτύπων γλυκόζης στο αίμα. Δεν υπήρχαν διαθέσιμα δεδομένα για το GLP-1 RA σχετικά με το χρόνο που χρειάστηκε για να φτάσουν τα τυπικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.

Οι περιορισμοί αυτού του άρθρου ήταν ότι περιλάμβανε μελέτες που είχαν κακή μεθοδολογική ποιότητα και υψηλό κίνδυνο μεροληψίας, υπήρχε ετερογένεια μεταξύ των πληθυσμών της μελέτης και έλειπαν δεδομένα.

Καθώς ο πληθυσμός συνεχίζει να μεγαλώνει και υπάρχει αύξηση στον επιπολασμό της T2D, αυτή η συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση παρέχει χρήσιμες πληροφορίες για τους φαρμακοποιούς που διαχειρίζονται ασθενείς που βρίσκονται σε θεραπεία συνδυασμού με ινσουλίνη και από του στόματος υπογλυκαιμικό παράγοντα.

Το περιεχόμενο που περιέχεται σε αυτό το άρθρο είναι μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς. Το περιεχόμενο δεν προορίζεται να υποκαταστήσει επαγγελματικές συμβουλές. Η εμπιστοσύνη σε οποιεσδήποτε πληροφορίες παρέχονται σε αυτό το άρθρο γίνεται αποκλειστικά με δική σας ευθύνη.

« Κάντε κλικ εδώ για να επιστρέψετε στο Retail Pharmacy Update.